مهندسي مكانيك، به عنوان يك رشته‌ی حرفه‌اي با گستره‌اي جهانی، در اوايل قرن نوزدهم رشد قابل توجهي نمود زيرا پايه و اساس مورد نياز توسعه‌ي سريع و موفق انقلاب صنعتي را فراهم می‌آورد. در آن زمان براي خشك نگه داشتن تونل معادن, به پمپ‌هاي بزرگي نياز بود كه تا آن زمان ديده نشده بود؛ كارخانه‌هاي آهن و فولاد به فشارها و دماهايي بيش از فشارها و دماهايي كه تا آن زمان مورد استفاده و به صرفه بود نياز پيدا كردند؛ ارتفاع ساختمان‌ها به طور گيج كننده‌اي افزايش يافت؛ ساخت و توليد از پشت ميز مغازه‌ها به كارخانه‌هاي بزرگ حرکت کرد و مردم براي پشتيباني از اين كارهاي برجسته‌ي فني، شروع به كسب تخصص کردند و بدنه‌هاي علوم را که منجر به ايجاد گرايش های مهندسي شد پايه‌گذاری کردند.
اكنون، بعد از گذشت بيش از يك قرن، انقلاب علمي و اجتماعي جديدي را شاهد هستيم كه عصر اطلاعات را به وجود آورده است. در اين دوره روش‌هاي مهندسي به نظر می‌رسد به طرز عجيبی به طور همزمان متمركز و متنوع شده‌اند. اين دگرگوني با پيشرفت مهندسي الكترونيك نيمه رساناهاي مينياتوري ترقي يافت و سبب انفجار اطلاعات و ارتباطات شد كه زندگي انسان را متحول ساخت. در مهندسي كاربردي امروز, ما می‌بايست راه‌هاي جديد پردازش اطلاعات را بدانيم و بتوانيم از الكترونيك نيمه رسانا در ساخت محصولات خود استفاده كنيم؛ مهم نيست كه از چه لقبی برای خود به عنوان عمل‌گرا استفاده کنيم. تخصص‌های اوليه‌ي مهندسي قرن بيستم بر پايه‌ي مكانيك، الكترونيك، عمران و شيمي كه برگرفته از علوم خاص خود، كتابها و مجلات حرفه‌ای بود بنا شد, به اين دليل كه هر كدام از اين علوم قلمروي تخصصي خود را داشتند. دانشجويان ورودي می‌توانستند رشته‌ي مورد علاقه خود را انتخاب نمايند و در يكي از اين حوزه‌هاي علمي به عنوان رشته‌ي تخصصي خود تحصيل كنند. اكنون به خاطر ضربه حاصل از الكترونيك حالت جامد, مرز بندي حوزه‌هاي سنتی رشته‌های مختلف مهندسي، هم از لحاظ ارتباط و هم از لحاظ طراحی به‌هم ريخته است. مكاترونيك يكي از حوزه‌هاي مهيج و جديد مهندسي است كه بخش‌هايي از حوزه‌هاي سنتي مهندسي را با هم جمع کرده و به يک روش بازتری در طراحي سيستم‌هايي که می‌توان آنها را سيستم‌های مکاترونيک ناميد نيازمند است.
