تمایل به نگهداری حیوانات جونده در منزل طی سالهای اخیر – به دلیل زیبایی و جذابیت در حرکات – به عنوان یک فرهنگ غلط و طبیعت ستیزانه، حیات سنجاب ایرانی را در جنگلهای بلوط زاگرس هدف قرار داده است. هرچند شدت یافتن تخریب زیستگاه در زاگرس – تخریب جنگلهای بلوط غرب – به عنوان اصلی ترین عامل کاهش جمعیت سنجاب ایرانی محسوب می گردد اما در سال های اخیر متأسفانه شکار غیر مجاز و قاچاق نیز تهدیدی جدی برای این جونده ی تیزپا و پرجنب و جوش به حساب می آید. شدت یافتن روند شکار و زنده گیری سنجاب ها در جنگل های بلوط غرب – خصوصا” استان های لرستان و کردستان – همراه با به آتش کشیدن زیستگاه شان، این روزها سبب نگرانی علاقمندان به طبیعت و محیط زیست کشور گردیده است.
این سنجاب ایرانی که معمولا” از میوه، جوانه ها، برگ و پوست درختان بلوط تغذیه می کند در محدوده ی جنگلهای زاگرس – بلوط غرب – که از آذربایجان غربی شروع شده و تا بخشی از استان فارس ادامه می یابد پراکنش دارد. سنجاب ها با مدفون کردن میوه های بلوط در زیر خاک نقش به سزائی در زادآوری طبیعی جنگلهای بلوط داشته که با رشد فرهنگ غلط نگهداری از این حیوان بعنوان حیوان خانگی، جمعیت این حیوان مفید و کارنده بذر بلوط در طبیعت کاهش یافته و تجدید حیات طبیعی جنگل های بلوط غرب با خطر مواجه خواهد شد.
سنجاب ها درختان بلند و کهنسال را به درختان کوتاه و پر شاخ و برگ ترجیح داده و باندهای شکار و قاچاق – عمدتا” در استان های لرستان و کردستان – برای به دام انداختن آن ها با روشن کردن آتش در زیر این درختان بلوط، سنجاب ها را مجبور به پریدن و اسارت در درون کیسه های از پیش تدارک دیده کرده و تجارت کثیفی را در بازار تهران راه می اندازند و ناآگاهانه نسل این حیوان را در معرض خطر انقراض قرا داده و حیات جنگل های بلوط غرب را – از نظر زادآوری و تجدید حیات طبیعی و همچنین خطر بروز آتش سوزی در جنگل ها – به مخاطره می اندازند.
یکی از این قربانیان، سنجابی است که بخت با او یار بوده، در عملیات شکار و انتقال به تهران جان سالم بدر برده و پس از ۱ سال و ۴ ماه زندگی کردن در کنار خانواده ای طبیعت دوست در چهارمحال و بختیاری ( بن ) ، در اقدامی انسانی و طبیعت دوستانه به طبیعت بختیاری تقدیم گردید.
در ارائه ی اطلاعاتی از مناطق حفاظت شده جنگلی در طبیعت بختیاری و همکاری برای رها سازی این سنجاب در طبیعت شدند. پس از آشنایی نادیده و گفتگو با نگهدارنده این سنجاب که جوانی هنرمند از سرزمین شهرکرد ( بن ) بودند، منطقه حفاظت شده جنگلی هلن انتخاب گردید و روز گذشته – جمعه ۱۴۰۰/۲/۲۹–( ۲۹اردیبهشت ۱۴۰۱ )
این جوان طبیعت دوست – آقای علی نادری – در اقدامی قابل تحسین با همراهی پدر و مادر عزیز و قابل احترامش، پس از طی ۲۳۰ کیلومتر جاده کوهستانی، به رغم انس و الفتی که در این مدت ۱ سال و ۴ ماهه بین آنها و این سنجاب برقرار شده بود، آنرا در دامان جنگل های هلن رها کردند تا بار دیگر عشق به طبیعت مردم ایران زمین را به نمایش گذارند.
در صحبتی که با این جوان شکل گرفت ، جوان گفت : من این سنجاب وقتی ۷ روزش بود از شخصی که از پیج اینستگرام خودش سنجاب می‌فروخته خریده و اون رو نگه داری کرده...
وی گفت : من شب ها ساعت کوک میکردم و سر زمان بهش شیر میدادم ، برای شیر دادنش از طریق سرنگ و سرلاک مخصوص که زیاد تو ایران گیر نمی آمد ( تحریم بود) شیر دادم و براش از جون و دلم مایه گذاشتم..
الان برام خیلی خیلی خیلی خیلی سخته که ازش جدا بشم...
ولی می‌دونم که اینجا براش بهتره و امید وارم برا کشورم و طبیعت جنگل های بلوط بتونه نقش داشته باشه...
امید وارم بتونه زندگی کنه و مراقب خودش باشه...
و وی در آخر گفت : سنجاب حیوان وحشی هست ، لطفاً به هیچ وجه نخرید
من که از بچگی بزرگش کردم اهلی نشد و فقط فقط من قبول کرد چون فکر میکرد مادرشم...
نخرید لطفاً نخرید
این جوان هم وطن یادمان انداخت که فراموش نکنیم ما در سرزمینی به نام ایران زندگی می کنیم که بر بلندای تمدنی ۲۵۰۰ ساله واقع شده است و حاکم و فرمانروایش در ۲۵ قرن پیش به مردمانش اینچنین گفته است:
«به فهم آب رسیدن و گندم را گرامی داشتن، این آئین من است. پس هر که رونده ای را بیازارد، جهان را آزرده است، او که درختی بیفکند بی اجاق خواهد مرد، او که آب را بیالاید روان خویش را آلوده است»
رفتار کم همتای این خانواده دوستدار محیط زیست و طبیعت برایم بسیار آموزنده بود و از آشنایی با این عزیزان بسیار خرسندم.